به کارگیری داربست ها با قابلیت حمل دارو در پزشکی بازساختی موجب القای همزمان بازسازی بافت و رهایش دارو در موضع آسیب می شود. در این پژوهش، داربست های نانوالیافی برپایه پلی کاپرولاکتون/ماتریس فاقد سلول ژل وارتون (PCL/DWJM) با نسبت وزنی 20:80 و حاوی کورکومین، به روش الکتروریسی تهیه شده اند. داربست های نانوالیافی از نظر مورفولوژی، خواص فیزیکوشیمیایی و رهایش دارو در حضور و عدم حضور MWCNTs-COOH با یکدیگر مقایسه شده اند. بررسی مورفولوژی الیاف با استفاده از میکروسکوپ الکترونی (SEM) نشان داد که حضور کورکومین وMWCNT از طریق افزایش رسانایی محلول و همچنین افزایش چگالی بار محلول، موجب کاهش قطر نانوالیاف تا 78/29±01/321 نانومتر شده و همچنین تسهیل فرآیند الکتروریسی را به دنبال دارد. طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) برهمکنش میان گروه های عاملی موجود در کورکومین، DWJM و MWCNT را نشان داد که می تواند در بهبود استحکام کششی داربست مؤثر باشد. افزودن MWCNT-COOH استحکام کششی داربست را تا حدود 2 برابر نسبت به داربست فاقد سرامیک، افزایش داد. با افزودن MWCNT-COOH به داربست پلیمری حاوی کورکومین، زاویه تماس آب کاهش یافت و به 09/3±°85/66 رسید. ارزیابی رهایش دارو نشان داد که مقدار انتشار کورکومین از داربست حاوی MWCNT-COOH به دلیل افزایش دافعه بارهای منفی میان آنیون اکسیژن و آنیون کربوکسیلات، نسبت به داربست پلیمری فاقد سرامیک، افزایش میابد. داربست تهیه شده حاوی MWCNT و کورکومین، می تواند گزینه مناسبی به منظور انجام مطالعات تکمیلی در زمینه ترمیم غضروف مفصلی باشد.

طی دهه گذشته، استفاده از رویکرد زیست تقلیدی در ساخت جایگزین های بافتی مورد توجه محققان قرار گرفته است. در ساخت عمده داربست های مهندسی بافت استخوان نیز از نظر نوع مواد مصرفی و همچنین روش سنتز تلاش شده تا از این قاعده پیروی شود. در این مقاله سنتز نوعی فاز آپاتیتی در میان زمینه هیدروژل ژلاتین در شرایط زیست تقلیدی ارائه شده است. کامپوزیت حاصل طی فرایند خشک سازی انجمادی به صورت داربستی متخلخل برای بافت استخوان در آمد. به منظور مشخصه یابی محصول از نظر ترکیب شیمیایی و ساختار بلورین از آزمون های طیف سنجی فروسرخ، پراش پرتو ایکس و میکروسکوپ الکترونی عبوری استفاده شد. ریخت شناخت سطحی و هم چنین نحوه اتصال و رشد سلول های استخوانی روی سطح داربست، با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان دادند که در شرایط زیست تقلیدی اعمال شده فاز آپاتیتی نانوبلورین با کریستالیت های به اندازه 10-7 nm در میان هیدروژل ژلاتین سنتز شده اند. داربست به دست آمده دارای 82% تخلخل با ابعاد حفرات 350-100 mm و ضریب ارتجاعی در محدوده استخوان اسفنجی بوده و کشت سلول های استخوانی روی داربست، حاکی از اتصال، مهاجرت و ترشح ماده زمینه خارج سلولی به وسیله آنها بوده است. بنابراین نتایج به دست آمده قابلیت بالقوه استفاده از داربست ساخته شده برای ترمیم بافت استخوان را تائید می کند.

در سال­ های اخیر، دارپلیمرها به­ عنوان دسته جدیدی از مواد پلیمری به ­دلیل خواص منحصر به فرد خود مخصوصا به­ عنوان سامانه­ های دارورسانی توجه زیادی را جلب کرده ­اند. در این فرایند، دارپلیمرها می ­توانند به­ طور مستقیم به قسمت آسیب ­دیده درون بدن بیمار دارورسانی کنند. دارپلیمرها را می­ توان به ­عنوان ساختارهای درشت­ مولکول با مزایای متعدد تعریف کرد که با توجه به ماهیت شیمیایی دارویی که باید منتقل شود، ممکن است دچار تغییراتی شوند. دلیل توجه بسیار به دارپلیمرها در دارورسانی، دارابودن خواصی چون اندازه یکنواخت، حل­ پذیری در آب، عملکرد سطحی اصلاح ­پذیر، درجه شاخه­ دارشدن زیاد، چندظرفیتی ­بودن، وزن مولکولی مشخص و حفره ­های داخلی دردسترس است. افزون بر این، سطح زیاد کنترل معماری شاخه ­ای، آن­ها را به ­عنوان حامل­ های ایده ­آل متمایز می­ کند. همچنین، کاربرد دارپلیمرها در زیست­ پزشکی توجه بسیاری از دانشمندان را جلب کرده است. زیست­ پزشکی یکی از حوزه ­های اصلی مطالعه دارپلیمرها به ­دلیل ظرفیت آن­ها در بهبود حل­ پذیری، جذب، زیست­ فراهمی و توزیع هدفمند و ارزشمندی آن­ها در تشخیص و درمان محسوب می ­شود. در دهه اخیر، پژوهش ­های ضدنئوپلاستیک درباره دارپلیمرها به­ طور گسترده توسعه یافته است و چند نوع کمپلکس دارپلیمر پلی ­آمیدوآمین (PAMAM) و پلی ­پروپیلن ایمین (PPI) با داروهای دوکسوروبیسین، پاکلیتاکسل، سیس­پلاتین، ملفالان و متوترکسات در مقایسه با مولکول دارو به تنهایی توسعه یافته­ اند.

ویژگی های مکانیکی و ساختاری داربست های مهندسی بافت یکی از عوامل مهم در بازسازی و ترمیم بافت محسوب می شوند. از این رو، در پژوهش حاضر، به بررسی تاثیر میزان نانوذرات اکسید روی و مورفولوژی داربست بر خواص مکانیکی داربست های نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ نانوذرات اکسید روی پرداخته شد. در این پژوهش، داربست های نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ نانوذرات اکسید روی به روش ریخته گری حلال/ شستشوی ذرات نمک و با سه غلظت متفاوت 0، 5 و 15 درصد وزنی نانوذرات اکسید روی تهیه شدند. سپس، از روش پراش پرتو ایکس (XRD) به منظور تایید فازهای مطلوب در ترکیب داربست استفاده شد. استحکام فشاری داربست های ساخته شده نیز به عنوان شاخصی از خواص مکانیکی، ارزیابی شد. همچنین، به منظور بررسی مورفولوژی و تخلخل داربست ها و توزیع نانوذرات اکسید روی در داربست از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزودن نانوذرات اکسید روی به عنوان تقویت کننده، استحکام فشاری داربست ها افزایش می یابد. از سوی دیگر، با افزایش نانوذرات اکسید روی به بیش از 5 درصد وزنی، استحکام فشاری کاهش یافت. در واقع، داربست نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ اکسید روی با 5 درصد وزنی اکسید روی بیشترین میزان استحکام و مدول فشاری و یکپارچگی ساختار را داشت.

در این مطالعه ابتدا نانوذرات هیدروکسی آپاتیت (nHA) به روش سل-ژل سنتز و سپس داربست نانوکامپوزیتی پلی 3-هیدروکسی بوتیرات/هیدروکسی آپاتیت (PHB/nHA) به روش ریخته گری حلال و انحلال ذره تهیه شد. تهیه داربست ها، با حل کردن PHB 0.8-0.4 گرم در 10 CC کلروفرم انجام شد. مقدار ذرات nHA، 0-10 درصد وزنی نسبت به پلیمر و نسبت PHB:NaCl، 30:70، 20:80 و 10:90 انتخاب گردید. به منظور تعیین ساختار پودر HA سنتز شده و همچنین ساختار داربست ها، تکنیک های پراش پرتو ایکس (XRD)، آنالیز پراش پرتو ایکس بر اساس طول موج (EDS)، طیف زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبور نوری (TEM) مورد استفاده واقع شد. اندازه ذرات HA طبق تصویر TEM، ، 30 تا 40 نانومتروطبق رابطه دبای شرر 35 نانومتر بود. طیف پراش پرتو ایکس پودر هیدروکسی آپاتیت سنتز شده، تشکیل فاز آپاتیت را تایید می کند. طیف زیرقرمز داربست های کامپوزیتی ایجاد برهم کنش شیمیایی بین نانوذرات هیدروکسی آپاتیت وبستر پلیمری را نشان می دهد. که حاصل این برهم کنش افزایش استحکام داربست خواهد بود. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان می دهد که مورفولوژی، اندازه و توزیع حفرات در داربست های تهیه شده یکنواخت بوده و اندازه حفرات در محدوده 200-250 mm است. ساختار داربست تهیه شده از محلول 4 درصد وزنی، یکنواخت تراست. تعداد حفرات بازدرسطح داربست، با افزایش مقدار نمک، بیشتر می شود. مقدارتئوری درصد حجمی تخلخل داربست های تهیه شده 84-57 برای 90-70 درصد وزنی نمک محاسبه شد که به مقادیر به دست آمده به روش نفوذ حلال بسیار نزدیک است. آزمون آنالیز اشعه ایکس برحسب طول موج (EDS) نشان داد که نانوذرات هیدروکسی آپاتیت به طور یکنواخت در ساختارداربست توزیع شده است. این مطالعه نشان می دهد که کامپوزیت (PHB/nHA) کاندیدای خوبی در مهندسی بافت استخوان می باشد.

سابقه و هدف: تکنولوژی استفاده از ریز حامل های نانومتری بر مبنی سازه های زیستی طبیعی، امیدهای زیادی را جهت تحول در صنعت داروسازی موجب شده است.مواد و روش ها: چگونگی استفاده از ساختمان های قفس شکل پروتئینی به مانند ساختمان های شبیه پیکره ویروس ها (Virus like particle: VLP)  برای بسته بندی دارو و ارسال به هدف در این پژوهش به صورت جامع مورد بررسی قرار می گیرد.یافته ها: تغییرات ژنتیکی و شیمیایی متنوع روی سطح بیرونی و حفره های درونی VLPs، موجب شده است تا فرایند آماده سازی مواد داروئی جدید تسهیل شود.بحث: ارزیابی های جامعی بر روی میزان سمیت، انتشار زیستی و تاثیر در دستگاه ایمنی داروی مذکور انجام پذیرفته است تا میزان کارایی چنین مواد داروئی افزایش یابد.نتیجه گیری: پیکره های ویروسی به خاطر داشتن مزایایی از جمله سازگاری زیستی، قابلیت حل در آب و کارایی بالا می توانند به عنوان سیستم های حامل دارو عمل کنند.

داربست نانوفیبری PCL/gelatin با نسبت وزنی 70: 30 و داربست نانوکامپوزیتی 70: 30 PCL/gelatin حاوی 5/0 درصد وزنی نانولوله کربنی چند دیواره عامل دار شده با گروه کربوکسیلfunctionalized by carboxyl) ) به روش الکتروریسی تهیه شدند. مورفولوژی، خواص فیزیکی و مکانیکی داربست ها به وسیله میکروسکوپ الکترونی، طیف سنجی مادون قرمز، زاویه تماس آب و استحکام کششی مورد ارزیابی قرار گرفت. داربست حاوی MWNTs به علت افزایش رسانایی محلول و نحوه قرار گرفتن MWNTs در نانو الیاف پلیمری، از توزیع قطر الیاف و میانگین قطر الیاف مناسب تری نسبت به داربست فاقد MWNTs برخوردار است. حضور MWNTs هیچ گونه اثر مخربی بر روی درصد تخلخل سطح داربست نداشته و درصد تخلخل در سطح داربست ها بیش از 80% است. بر اساس طیف سنجی مادون قرمز، برهم-کنش میان گروه آمین ژلاتین و گروه کربوکسیل MWNTs، می تواند به طور مستقیم بر روی خواص مکانیکی تاثیر گذار باشد. افزودن MWNTs به داربست نانوفیبری70: 30 PCL/gelatin موجب کاهش قابل توجه زاویه تماس آب و افزایش قابل ملاحظه میانگین استحکام کششی تا حدود هفت برابر نسبت به داربست فاقد MWNTs شده است. بهبود خواص مکانیکی داربست را می توان به علت استحکام ذاتی بالای MWNTs، قرار گیری آن در طول الیاف پلیمری و پراکندگی مناسب آن در زمینه پلیمری دانست. داربست PCL-gelatin/0. 5%wt. MWNT می تواند یک داربست مناسب برای کاربردهای مهندسی بافت باشد.

امروزه نانو ذرات لیپیدی جامد (SLN) و حامل های لیپیدی نانوساختار (NLC) به عنوان سیستم های حامل برای کاربردهای زیادی مورد تحقیق قرار گرفته اند. SLN ها از چربی های خالص جامد تشکیل شده اند، در حالی که NLC ها از ماتریکس جامدی تشکیل شده اند که ذرات نانو چربی مایع را در خود جای داده اند. این سیستم ها در مقایسه با سایر سیستم های کلوئیدی مزیت های بیشتری را شامل می شود. از جمله می توان به کنترل آزادسازی دارو و افزایش در پایداری شیمیایی داروهای وارد شده به آنها اشاره نمود. علاوه بر این حامل های ایمنی بوده که می توانند به راحتی در مقیاس بالا تولید شوند. در این مقاله، مروری بر مواد رایج در تولید، روش تولید، ویژگی ها و پایداری فیزیکی این سیستم ها صورت گرفته است.